uczoność

uczoność
uczoność {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IVa, DCMc. uczonośćści, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'posiadanie ogromnej wiedzy z jakiejś dziedziny; erudycja': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyjątkowa uczoność przyniosła mu sławę na całym świecie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'poważny i naukowy charakter czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uczoność wykładu wnet znudziła słuchaczy. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • uczoność — ż V, DCMs. uczonośćści, blm 1. «duży zasób wiadomości, wiedza, wykształcenie, erudycja» Podziwiać czyjąś uczoność. 2. «charakter naukowy czegoś, odznaczanie się naukowością, powagą» Uczoność wykładów. Książka nosi piętno uczoności …   Słownik języka polskiego

  • sensat — m IV, DB. a, Ms. sensatacie; lm M. sensataci, DB. ów przestarz. «człowiek przesadnie poważny, silący się na uczoność, mędrkujący; dawniej też: człowiek mądry, uczony» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”